Понеделник вечер единајсе без петнајсе

Хипнос лека ми ги натежнува очиве

светол крст ми гори дупка во џамот.
Тишината ја бркам со тажаленки,

Досадата со кафе, чад и стихови.

Од годините ме вијат зглобовите ,

а низ главата виорат ред

мисли ред сеќавања.
Ништо нит поседувам,

нит плаќам а и ништо не борчам.

Се сладам себично

на убавината и самотијата,

тука во ова алово орлово гнездо

високо над магливиов град

кој ништо не памети,

и ништо не гледа .

 Јануари 2018