North by northwest

Станот во кој порано живев гледаше накај Шара

Сонцето таму секогаш го гледав на умирање

Утрата беа тмурни , а сонот кршлив

Гулаби играа по терасата , се додворуваа

и одлетуваа ...

Нив им беше лесно .

Болката е чудно нешто.

Кога ке пробаш да ја напишеш

таа се вртопери во твојата глава

и материализира на ново

во нешто друго.

А кога е најсилна , мораш да ја истрпиш

во тишина , без збор.

Бидејки знаеш дека твојот крик

ке го направи потемен целиот свет .

Сега прозорците ми гледаат накај Водно

И тука гулаби се корзираат по тарасата

А утринската тишина и самотија.

Како да е полесна кога се будиш на сонце.