Лажно Монаштво

Од време те носам.

Како куршум кој го оставиле

во моето тело.

Раната зараснала,

а ти сеуште се движиш низ мене .

Понекогаш преточувајќи ги

деновите во болка ...

а понекогш во света амброзија.
Сега кога сите ме гледаат со

сожалување и скрб
зарад аскетијата која навидум
врз себе како плашт ја фрлам.

Тие незнаат дека куршумот

сеуште во мене врти

и се поместува …

Иако со години не сме се допреле...

секоја вечер ме наежува
сеќавањето на твојот допир ,

секоја вечер во соништата

ти ја кршам снагата.

Кога сум сам , со тебе зборувам ,

и стихови всушност тебе ти читам.

моја темнa жено која

снове крај темното море.

Знам ли дал во тебе врти

ист таков куршум ?
Цел ли живот куршумов
во мене ке врти ?

Април 2018