Не живеам во време за поезија

Си подскубнувам влакна...

И се прештипувам секогаш,

кога дури и низ паметот

ми мине мислата да ги кажам зборовите.

Оние кои ги кријам за себе.

Или ги набивам на хартијата.

Скришум .

А кога се внатре

болат,

кинат месо и се борат да излезат!

За да седат мирни со грстови сол

турам врз раните кои ги направиле.

Да ги закопам во пресушеното море,

за и јас да станам пресушен.

И веке да ги нема.

Бидејки сум возрасен и

не живеам во време за поезија !

2012