Безимен

 
Ме разбуди глас :
„Не си умрен ама исто ко да си“
Ми рече. 
А јас забрзано и трапаво
онака со тетеравење срипав
од подот каде бев заспал 
и почнав да се движам како
кокошка без гла низ станот.
Потоа пак паднав. 
Гледав како на косите тавани 
игра утринското сонце.
а над мене стоеше дедо ми.
Ми зборуваше ...
Поучни приказни, 
совети за работа,
секојдневни смешки.
На крајот тргна да заминува
и јас прво викнав дедо, 
а потоа го ословив на име. 
тој се сврти и ме искара: 
„Внучко , ние мртвите,
ние немаме име“.