Додека насилно,
силно и одлучно го
газам тлото,
западот гори и
темни облаци се дигаат
каде сонцето
паднало зад хоризонтот.
И понатаму
чекорам со мисла
обременета од
денот и тагата.
Највеќе од она
кое некои го викаат
убавина, убост и
љубов.
И знам...
и јас ти сме биле по истите
меани и крчми ...
На истите места
прогонувани од лоши
духови и спомени.
Истите чаши -
истите луѓе.
Но иако за мене
и за тебе страните на светот се
четири , ние
двајцата гледаме на обратни три.
Јас менувам ден
за ноќ – ти менуваш ноќ за ден.
На запад ми
почнува денот
а твојот на исток
.
И ако некогаш се гушнеме,
треба да се
спојат
две точки ,
она
каде сонцето највисоко стои
и онаа на север
до која никогаш нема да допре.
И таму е
чистината на вистината.
Јас светот го
гледам како северница
А ти како јулско
пладневно сонце.
Comments
Post a Comment