I
First, whiskey rolled over the tongue.
Short visceral bursts of smell and taste,
pitted gulps of life perception and dedication.
Passion shown by a clenched jaw.
Sweet smell of cigarettes and over rationalization,
burning minds dancing a gravitational spiral.
Out of passion more passion,
entwined bodies flailing in a closer dance
casting shadows in a darkened room.
Beard burn rash and a morning of
slow dancing back into separate orbits with coffee
and a longing for a repeat.
II
A smile,
minds dance,
the glasses do not hide the lustful gaze
-neither mine nor yours.
Hiding the nervousness with talking too much.
The beer just amplifying the effect.
Never again shall the silence take me…
Just machine gun honesty from the mind-dazed.
Why have I cut myself from beauty for so long?
I would wind down this spiral
till I touch your bare skin and dance my tongue
on it in a room with walls painted
with passion and velvet touches.
I would survey every millimeter of your body
with lip, tongue and fingertip.
Yet am left longing for a single kiss.
III
Laser rays of love and passion
stream out of your eyes,
you wretched and cursed poet.
Your mind in moment`s notice shifting
between most dear friendship,
to full powered longing and devotion,
in you is a purest soul that will
never be a good poker player.
O heart !!! Caught in the headlights.
O lost boy that in the cupboards sleeps.
Take the dog at least once in a while out
for a walk.
O heart!!! You who rise like a tide, and fall like the sun.
Are these not the moments where in happiness
( which is always a melting icicle in your hot hand)
you dwell.
O heart!!! how long do you mean be content!
Ослободено Дете
I
Прво, вискито се превртува преку јазикот.
Кратки висцерални изливи на арома и вкус,
ќумурни голтки на животна перцепција и посветеност.
Страст очигледна
заради стегнатата вилица.
Сладок мирис на цигари и претерана рационализација,
запалени умови кои танцуваат гравитациска спирала.
Од страст уште по разгорена страст,
испреплетени тела и екстремитети расфрлени во поспоен танц
фрлаат сенки во затемнета стаја.
Осип од протривање со пресно избричена брада и утро на
бавно танцување назад во посебни орбити,
со кафе и копнеж за повторување.
II
Насмевкa,
умови танцуваат,
а чашите не ги кријат
воспалените погледи,
-нит моите,
нит твоите.
Сокривање на трема со претерано ломотење.
И пиво кое не прави уште по разговорливи.
Никогаш повеќе нема да ме однесе тишината…
Само рафали искреност испукуваат од зашеметена глава.
Зошто толку долго од убавина бегав?
Би затворал кон центарот на оваа спирала
додека не те допрам и не танцува на
мојот јазик таа твоја свилена
кожа
во соба со ѕидови варосани
страст и кадифени допири.
Би го прегледал секој милиметар од твоето тело
со усни, јазик и врв на
прсти.
А сепак, останувам да
копнеам по единствен бакнеж.
III
Ласерски зраци на љубов и страст ти горат од очите,
ти беден и проколнат поету.
Ум во миг ти префрла од
најдрагото пријателство,
до целосен копнеж и посветеност.
Во тебе е најчиста душа
која никогаш не би
победила во покер.
О срце!!! заслепено од светлото на фаровите.
О изгубено момче што во
шкафовите спие.
Извади го кучето барем
чат-пат да прошета.
О срце!!! Ти што се дигаш
како плима и заоѓаш како сонце.
Зарем ова не е миг среќа (па макар и таа да се топи како снегулка врз твојата топла рака)
во кој живееш.
О срце!!! колку долго
мислиш да бидеш самодоволно!
Comments
Post a Comment