На Јунуза
му сонце засметало
очи му затворило
и цтки му излегле.
И зуцнал лоши думи
во гневот .
Одгоре се јавило
Сонце златно.
Ој Дервишу !
Муамедаумед!
Сал за тебе ли греам!
Па ти Јонузе да ме така горко
колнеш !?!
Јонуз со златното цело срце
усрамен вели :
Ој сонце
Ти си право,
двајца ни е
даено да грееме,
ама има деној кај шо грешиме.
И ти имаш деној кај шо
ми те облаци кријат.
Проштавај ! О Дервишу
над дервишите !
Comments
Post a Comment