Едда

 Додека се тенчеа деновите 

Како стока ме истераа 

до изворот на тагата,

Та се и ко стока налокав

дури не затежна меот.

Паднав а околу 

се помалце светло 

се по краток денот. 

И виеа волци 

надглава орли, соколи 

врани и мршојатци. 

Снагава олово.

секундата година. 

До мене даб - свето дрво

та ги заглавив нозете 

мегу две гранки  

и провиснав со глаата 

прудолу , 

гранка ми ја проби слабината 

гранка ми око изваде. 

На прв ден 

врани и свраки крв гоштевав.

На втор ден занеможев 

и ми се зеде гласот.

На третиот,

сонцестоење...

ргна од мене да

излегува болката 

ко чиста светлина 

и по земјата да прави 

восфал од 

чкртки и завртки.

Ргна збор, 

стих 

и песна.